Van Kaikoura naar Motueka

Zaterdag 17 februari 2018
En weer zijn we en route!! En weer gaan we via de 1, die gelukkig open is, richting Havelock en Nelson.
Toch heeft de weg (highway 1) het nodige te verduren gehad van de earthquake in 2016! Er wordt hier dan ook flink aan de weg “getimmerd”.
In Havelock nemen een taartje en koffie op de verjaardag van ome Sjaak. Hij was 33 jaar geleden in Havelock!!
We rijden via Nelson rustig door naar het Motueka Garden Motel.
We doen wat boodschappen en gaan naar de vvv om te informeren naar e-bikes voor morgen. Dit lukt nog en er worden fietsen gereserveerd en de afspraak is dat ze keurig naar Motueka worden gebracht.

Zondag 18 februari 2018
Om 11.00uur kunnen we bij het informatiecentrum onze fietsen ophalen, althans dat dachten we! Er is iets fout gegaan. De fietsen moeten toch van Mapua komen, een plaatsje wat een 1/2 uur rijden van Motueka ligt. Men was ervan uitgegaan dat wij de fietsen in Mapua zouden ophalen!! Na wat telefoontjes over en weer komen ze de fietsen alsnog brengen.
Hebben we nog even de tijd om een kijkje te nemen op de zondagmarkt van Motueka, het is een soort rommelmarkt. Wel gezellig. We ontmoeten er een Nederlandse messenman, Richard van Dijk.
Om goed 12.00uur zien we dan toch een kar met 2 e-bikes arriveren en onze tocht kan beginnen.
Besloten is om een trail te fietsen naar Kaiterteri (18km.). Heerlijk uitwaaien langs de Abel Tasman baai. Van lieverlee belanden we op een mountain-bike trail. Dit wordt voor mij Wilhelmien afzien.......steeds verder omhoogklimmen op ongelijke, smalle paadjes en een afgrond naast je!! Echt niet mijn hobby.......maar we ploeteren ons er dapper doorheen, zodat we na diverse afdalingen met hier en daar een haarspeldbocht, uiteindelijk in Kaiteriteri aankomen.
Een lieflijk plekje aan de Abel Tasman baai. Van hieruit kun je naar het Abel Tasman Park. We genieten er van een heerlijk drankje na onze gedane arbeid.
We fietsen terug langs de highway, ook wel spannend als die auto’s zo dicht langs je komen! Ook dit is een klim, maar Wilhelmien gaat de klim via de trail niet meer aan!
Moe, verbrand, maar zeer voldaan over onze prestatie verwennen we onszelf met een lekker etentje.

Tot een volgend keer maar weer, groetjes Wilfra